Tweede week in Ghana
Blijf op de hoogte en volg Anja en Mary
12 Februari 2015 | Nederland, Noordwijk-Binnen
Hier weer even een update van onze afgelopen dagen.
Zondag 8 februari
De dag bestond vandaag uit een bezoek aan de kerk. Alle kinderen hadden hun zondagse kleren aan en liepen al enthousiast rond op het terrein. De kerkdienst wordt altijd gehouden op het terrein in een open ruimte tussen de rotsen. Gelukkig is daar behoorlijk wat schaduw, maar toch liep de temperatuur al flink op. De dienst duurde 2,5 uur en bestond uit veel zang en dans. Een bijna blinde man heeft wel een uur lang op een grote trom geslagen en gezongen. Het zweet droop van hem af en het was één groot feest. Wij zelf hadden het na een uur wel gezien en zijn er stilletjes tussenuit gepiept. Wij zijn toen naar de computerroom gegaan, want nu hadden we eindelijk tijd om eens wat achtergrond informatie op te zoeken over onze special attention kinderen. Sommige verhalen over hoe ze bij Hand in Hand terecht zijn gekomen zijn echt hartverscheurend. Hier zullen we thuis wel verder over vertellen.
De meiden van het restaurant hadden tussen de middag een heerlijke ananas voor ons klaargemaakt. Deze kopen we zelf in het dorp voor 2,5 cedi (0,80 eurocent) en mogen we in de koeling leggen.
We kunnen zelf koud drinken pakken uit de koeling en per dag opschrijven op een lijst. Dit rekenen we aan het eind van de week af. Helaas valt de elektriciteit regelmatig uit zodat het drinken vaak lauw is.
Kosten ontbijt 1,80 euro pp, lunch 2,40 euro pp en diner 3 euro pp.
Ze drinken hier alleen maar water uit een zakje waar 500 cc inzit. Dit kost 7 eurocent.
We slapen in een hutje met een open douche en toilet. Heerlijk onder de sterrenhemel, douchen is het lekkerste moment van de dag. Eindelijk verkoeling en we douchen wel 3 of 4 keer per dag. Is trouwens wel nodig hoor want echt okselfris zijn we niet. Heel luxe dat we stromend water hebben. Wel een nadeel is dat we eerst een goede inspectie moeten houden voordat we ons toilet gebruiken, want er lopen veel rode mieren rond. Wanneer het donker is doen we altijd eerst een grondige zoektocht met onze zaklamp. Ook schrikken we ons soms rot van al de vleermuizen die hier rond vliegen. Er zitten er honderden in de bomen en bij de rots. Soms voel je de vleermuis pies uit de boom vallen brrrrr.
We slapen in een groot bed met allebei een eigen klamboe, dus elke avond ons eigen "tentje" opzetten. De klamboe goed onder het matras stoppen, want er mag niets naar binnen vliegen. Toch zitten we al onder de muggenbeten. Één van de kinderen heeft malaria dus we zijn extra voorzichtig en nemen natuurlijk trouw elke avond onze malaria pil in en smeren flink met deet.
Zondagavond was de finale van de African Cup. Ghana tegen buurland Ivoorkust, dus heel speciaal. Wij hebben natuurlijk gekeken, in een nieuwe grote ruimte met een geschonken televisie. Veel gegil en spektakel, ook als er meters naast werd geschoten, we hebben ons rot gelachen.
Toen we, hihi met 2-0 voor stonden met de penalty's, leek de buit binnen en werd er al groot feest gevierd. Daarna werd het steeds stiller en de sfeer bedompter. 1 sec na het verlies werd direct de stekker van de tv eruit getrokken en liep iedereen stil weg, niets geen nabeschouwing!! Heel bijzonder.
De dagen vliegen om, we leven van break naar break en drinken en eten dan met de andere vrijwilligers in het restaurant.
Tijdens onze special attention zoeken we snel een prieeltje op om in de schaduw te zitten en wat wind te vangen.
Onze kleding is al na een uurtje vies door het omgaan met de kinderen of door het transpireren. We wassen onze kleding zelf in een emmer in ons huisje en er is een waslijn naast ons huisje, knijpers van thuis komen goed van pas!!
We hebben onze tassen goed gepakt, nog niets gemist tot nu toe. Alleen geen paraplu bij ons. We hebben al een paar keer een tropische plensbui gehad. Handig hoor zo'n toilet buiten.
En ook lang leve de loperamide.
Tussen de middag hebben we een pauze van 2,5 uur. De kinderen gaan na hun lunch verplicht slapen. Het is dan heel stil op het terrein. Soms doen wij ook even onze ogen dicht of gaan naar het dorp. De laatste keer hadden we wat spulletjes vanuit Nederland meegenomen en aan de kindertjes in het dorp gegeven. Wat een blije snoetjes zagen we toen. Ze roepen ook steeds naar ons wanneer we langs lopen, Obruni, Obruni.
De caregivers denken dat Mary en ik in Nederland in hetzelfde huis wonen. Zeker als 2 ouwe vrijgezelle dames. Hihi.
Zoals we al geschreven hebben, hebben we een vol dagprogramma met elk half uur een ander kind. De kinderen zijn gek op dans en muziek. Zeer favoriete engelse liedjes zijn, if you're happy and you know it clap your hands. Hier maken we natuurlijk allerlei variaties op. Singing a ya jippy jippy jee is ook goed te doen voor ons en natuurlijk de lion sleeps tonight. Gisteren hebben we een half uurtje met 2 kinderen een optreden gehad bij de rots. Zooooo leuk. Ayuba, een heerlijke stevige knul met het syndroom van down deed enthousiast mee. De beste danser van Hand in Hand, Koo Emma, gaf een geweldige voorstelling. We hebben er ook een filmpje van gemaakt. Te gek.
Mary en ik zoeken elkaar geregeld op op het terrein zodat we met ons groepje samen wat leuks kunnen doen. Ook moeten we af en toe een kind ophalen bij de shalom special school for the mentally handicapped. Dit zit naast Hand in Hand. Wij zijn er wel achter gekomen dat deze school niet veel voorstelt. We zien de kinderen weinig doen en zien geen lesmateriaal, alleen een schoolbord. Dat is op Hand in Hand wel wat anders. Vooral Gloria geeft geweldig les. Ze is altijd vrolijk en loopt te zingen en te dansen. Het is goed te zien dat ze gek is op alle kinderen. Eigenlijk is ze één van de weinige caregivers die goed Engels spreekt en contact met ons als vrijwilligers maakt.
De andere caregivers kunnen nog een hoop van haar leren.
Tot schrijfs!!
Een dikke knuffel vanuit Hand in Hand.
Zondag 8 februari
De dag bestond vandaag uit een bezoek aan de kerk. Alle kinderen hadden hun zondagse kleren aan en liepen al enthousiast rond op het terrein. De kerkdienst wordt altijd gehouden op het terrein in een open ruimte tussen de rotsen. Gelukkig is daar behoorlijk wat schaduw, maar toch liep de temperatuur al flink op. De dienst duurde 2,5 uur en bestond uit veel zang en dans. Een bijna blinde man heeft wel een uur lang op een grote trom geslagen en gezongen. Het zweet droop van hem af en het was één groot feest. Wij zelf hadden het na een uur wel gezien en zijn er stilletjes tussenuit gepiept. Wij zijn toen naar de computerroom gegaan, want nu hadden we eindelijk tijd om eens wat achtergrond informatie op te zoeken over onze special attention kinderen. Sommige verhalen over hoe ze bij Hand in Hand terecht zijn gekomen zijn echt hartverscheurend. Hier zullen we thuis wel verder over vertellen.
De meiden van het restaurant hadden tussen de middag een heerlijke ananas voor ons klaargemaakt. Deze kopen we zelf in het dorp voor 2,5 cedi (0,80 eurocent) en mogen we in de koeling leggen.
We kunnen zelf koud drinken pakken uit de koeling en per dag opschrijven op een lijst. Dit rekenen we aan het eind van de week af. Helaas valt de elektriciteit regelmatig uit zodat het drinken vaak lauw is.
Kosten ontbijt 1,80 euro pp, lunch 2,40 euro pp en diner 3 euro pp.
Ze drinken hier alleen maar water uit een zakje waar 500 cc inzit. Dit kost 7 eurocent.
We slapen in een hutje met een open douche en toilet. Heerlijk onder de sterrenhemel, douchen is het lekkerste moment van de dag. Eindelijk verkoeling en we douchen wel 3 of 4 keer per dag. Is trouwens wel nodig hoor want echt okselfris zijn we niet. Heel luxe dat we stromend water hebben. Wel een nadeel is dat we eerst een goede inspectie moeten houden voordat we ons toilet gebruiken, want er lopen veel rode mieren rond. Wanneer het donker is doen we altijd eerst een grondige zoektocht met onze zaklamp. Ook schrikken we ons soms rot van al de vleermuizen die hier rond vliegen. Er zitten er honderden in de bomen en bij de rots. Soms voel je de vleermuis pies uit de boom vallen brrrrr.
We slapen in een groot bed met allebei een eigen klamboe, dus elke avond ons eigen "tentje" opzetten. De klamboe goed onder het matras stoppen, want er mag niets naar binnen vliegen. Toch zitten we al onder de muggenbeten. Één van de kinderen heeft malaria dus we zijn extra voorzichtig en nemen natuurlijk trouw elke avond onze malaria pil in en smeren flink met deet.
Zondagavond was de finale van de African Cup. Ghana tegen buurland Ivoorkust, dus heel speciaal. Wij hebben natuurlijk gekeken, in een nieuwe grote ruimte met een geschonken televisie. Veel gegil en spektakel, ook als er meters naast werd geschoten, we hebben ons rot gelachen.
Toen we, hihi met 2-0 voor stonden met de penalty's, leek de buit binnen en werd er al groot feest gevierd. Daarna werd het steeds stiller en de sfeer bedompter. 1 sec na het verlies werd direct de stekker van de tv eruit getrokken en liep iedereen stil weg, niets geen nabeschouwing!! Heel bijzonder.
De dagen vliegen om, we leven van break naar break en drinken en eten dan met de andere vrijwilligers in het restaurant.
Tijdens onze special attention zoeken we snel een prieeltje op om in de schaduw te zitten en wat wind te vangen.
Onze kleding is al na een uurtje vies door het omgaan met de kinderen of door het transpireren. We wassen onze kleding zelf in een emmer in ons huisje en er is een waslijn naast ons huisje, knijpers van thuis komen goed van pas!!
We hebben onze tassen goed gepakt, nog niets gemist tot nu toe. Alleen geen paraplu bij ons. We hebben al een paar keer een tropische plensbui gehad. Handig hoor zo'n toilet buiten.
En ook lang leve de loperamide.
Tussen de middag hebben we een pauze van 2,5 uur. De kinderen gaan na hun lunch verplicht slapen. Het is dan heel stil op het terrein. Soms doen wij ook even onze ogen dicht of gaan naar het dorp. De laatste keer hadden we wat spulletjes vanuit Nederland meegenomen en aan de kindertjes in het dorp gegeven. Wat een blije snoetjes zagen we toen. Ze roepen ook steeds naar ons wanneer we langs lopen, Obruni, Obruni.
De caregivers denken dat Mary en ik in Nederland in hetzelfde huis wonen. Zeker als 2 ouwe vrijgezelle dames. Hihi.
Zoals we al geschreven hebben, hebben we een vol dagprogramma met elk half uur een ander kind. De kinderen zijn gek op dans en muziek. Zeer favoriete engelse liedjes zijn, if you're happy and you know it clap your hands. Hier maken we natuurlijk allerlei variaties op. Singing a ya jippy jippy jee is ook goed te doen voor ons en natuurlijk de lion sleeps tonight. Gisteren hebben we een half uurtje met 2 kinderen een optreden gehad bij de rots. Zooooo leuk. Ayuba, een heerlijke stevige knul met het syndroom van down deed enthousiast mee. De beste danser van Hand in Hand, Koo Emma, gaf een geweldige voorstelling. We hebben er ook een filmpje van gemaakt. Te gek.
Mary en ik zoeken elkaar geregeld op op het terrein zodat we met ons groepje samen wat leuks kunnen doen. Ook moeten we af en toe een kind ophalen bij de shalom special school for the mentally handicapped. Dit zit naast Hand in Hand. Wij zijn er wel achter gekomen dat deze school niet veel voorstelt. We zien de kinderen weinig doen en zien geen lesmateriaal, alleen een schoolbord. Dat is op Hand in Hand wel wat anders. Vooral Gloria geeft geweldig les. Ze is altijd vrolijk en loopt te zingen en te dansen. Het is goed te zien dat ze gek is op alle kinderen. Eigenlijk is ze één van de weinige caregivers die goed Engels spreekt en contact met ons als vrijwilligers maakt.
De andere caregivers kunnen nog een hoop van haar leren.
Tot schrijfs!!
Een dikke knuffel vanuit Hand in Hand.
-
12 Februari 2015 - 09:48
Jeanne Bal:
Ladies bedankt voor jullie reis- en werkverslag.Prachtiig werk van jullie,ik leef met jullie mee.
Heel veel succes.
Gr Jeanne -
12 Februari 2015 - 10:52
Arie En Hetty:
In zo,n huis met twee van die " oude" vrijgezellen willen wij ook wel wonen!!!!!!
We genieten van jullie reisverslag en onze bewondering voor jullie inzet stijgt met de dag.
Het gevoel van vieze oude kleren en een luchtje kennen we van hier natuurlijk. Een paar uurtjes in de tuin met de tuinmannen en al zou je blind zijn weet je toch al waar ze bezig zijn.
We kijken al weer uit naar jullie volgend verslag en bepraten het steeds uitgebreid met broerlief tijdens de koffie.
Hartelijke groet. A&H
-
12 Februari 2015 - 11:03
Greetje:
ha mary en anja
Wat een mooie vehalen en ook zo heerlijk herkenbaar! Ik zie het allemaal voor me.
Inmiddels heeft ook Angela haar envelop gekregen begreep ik. Helemaal weer blij!:-)
Geniet vooral van deze bijzondere plek en doe de groetjes aan iedereen.
Mr Baffo, de meiden van het restaurant, Joe Ema, de kokkin, janet. Zeg meer van mama crazy!
Liefs en groetjes
Greetje -
12 Februari 2015 - 14:45
Mary En Anja:
Hallo allemaal,
Erg leuk om zoveel reacties op ons verhaal te krijgen. Vanwege het trage internet kunnen wij niet op iedereen persoonlijk reageren. Maar blijf allemaal reacties zetten hoor want hier zijn we erg blij mee. We kijken uit naar mail van "thuis".
Liefs vanuit Ghana -
12 Februari 2015 - 15:44
Ankie:
Leuk om jullie ervaringen te lezen. Jullie doen dar veel goede dingen, super!
En wat zullen jullie genieten van kou als jullie terug zijn en het gesloten, ondiervrije en schone toilet hier....
Groet,
Ankie -
12 Februari 2015 - 18:46
Karin:
Ha Mary,Anja,
Erg leuk om jullie belevenissen zo te kunnen volgen.Dit werk is op jullie lijf geschreven.
Mooie om te lezen dat je ook contact krijgt met een blinde autistische man,kleine pareltjes.
Geniet van jullie tijd daar wij kijken uit naar jullie mooie nieuwe reisverslagen.
Lieve Groet Karin,
-
12 Februari 2015 - 19:46
Trees:
Lieve Anja en Mary.
Fantastisch hoor wat jullie daar doen, ik heb bewondering daarvoor. Leuk ook om jullie verhaal te lezen, dat is echt genieten. Ik ben al weer benieuwd naar het volgende verslag. Tot horens. Liefs Trees. -
12 Februari 2015 - 21:38
Mariëla:
Ha Anja en Mary,
Wat een heerlijk lang verhaal over de tweede week. Idd het respect groeit alleen maar wanneer we ons beelden voor de geest halen van hoe het daar is. Wat een gezellige momenten moet het zingen en dansen opleveren :) En je dan weer over ontmoetingen met muggen en mieren heen zetten, antimalaria en loperamide slikken en de warmte blijven velen :(
Ladies, veel plezier, succes en sterkte! Huggies van hier. -
13 Februari 2015 - 12:16
Jaap En Ria:
Hallo Anja en Mary,
Wat een belevenissen, maar ook een fantastische ervaring zal het zijn -
13 Februari 2015 - 22:10
Elles:
Echt heel gaaf allemaal...behalve die mieren en die vleermuizenpies dan hahaha.
Lijkt me idd heeeeel leuk om met mijn gitaartje te komen en even lekker wat Hollandse kinderliedjes aan te leren daar! Maar helaas kunnen de Zonnelaantjes mij niet missen, nu jij, Anja, weg bent en vanwege barre tijden bij ons. Bovendien moet ik elke dag die H. Vliegenthart ff knuffelen, want nu Mary daar is komt ze daar natuurlijk een beetje aan te kort...dat begrijpen jullie wel. Nou meiden, ik begrijp dat jullie je ware roeping gevonden hebben. Geniet er van en ik ben benieuwd naar het volgende blog.
Dikke kus voor allebei,
Elles -
14 Februari 2015 - 08:31
Marc:
Leuk bericht weer! -
14 Februari 2015 - 22:43
Mary:
Hallo Anja en Mary,
Wat leuk om jullie verslagen te lezen en wat bijzonder om daar te zijn. Te zien hoe daar geleefd en gewerkt wordt. Wat een belevenis om dat mee te maken. Ze zijn vast heel blij met jullie met al jullie ervaring hier. Ik vind het knap van jullie ook wat betreft enge beestjes :).
Een mooie tijd verder en tot het volgende verslag.
Groetjes Cor en Mary -
18 Februari 2015 - 22:13
Marian:
Wat bijzonder om jullie verhalen te lezen! Een geweldige ervaring, met een lach en een traan...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
