Volta regio
Blijf op de hoogte en volg Anja en Mary
21 Maart 2015 | Nederland, Noordwijk-Binnen
Volta regio
Onze laatste dag aan het meer was weer erg lekker, heerlijk gezwommen en liggen luieren. De huisjes die we onderweg naar het meer tegen waren gekomen, waren echte traditionele Afrikaanse hutjes, kortom zeer eenvoudig en sober.
We hadden nog wat pennen en kleurpotloden meegenomen om ergens in een dorpje uit te delen. Dit hebben we per kano gedaan, heel bijzonder. We zijn naar een dorpje gepeddeld en zagen een paar kindertjes aan de oever lopen. Zodra ze in de gaten kregen dat er iets werd uitgedeeld liep binnen een mum van tijd het hele dorpje uit. Overal schoten er kinderen vandaan. Ook volwassenen wilde graag iets hebben. Anja was uit de kano gestapt om de spullen aan de oever van het meer uit te delen. Toen de kinderen dachten dat er in de kano nog meer te halen viel gingen ze het water in en trokken bijna onze kano omver. Wat een contrast met Nederland. Zoveel blijdschap om een paar kleurpotloden en pennen.
Inmiddels zagen we een donkere lucht aankomen en zijn we rap terug gepeddeld naar onze lodge. Het begon al snel te stormen en te onweren en het strak blauwe meer veranderde binnen een kwartier in een kolkende massa. Het leek de Atlantische Oceaan wel en dit is niet gelogen. Golven van een meter hoog.
We hebben hier super genoten, heerlijk rustig en de Europese eigenaar deed erg zijn best om het ons naar de zin te maken. Hij verwende ons zelfs met vers gemaakte pasta en een steak. Deze smaakte voortreffelijk, namelijk ons eerste stukje vlees tijdens ons verblijf in Ghana. Heerlijk na 6 weken alleen maar kip.
Op weg naar de Volta regio hebben we voor 1 nachtje een stop gemaakt in Akosombo. Een hotel aan de Volta rivier vlakbij de stuwdam die heel Ghana en een gedeelte van Togo voorziet van elektriciteit. Dus dat zit wel goed zou je zeggen. Maar wat gebeurd er, tijdens een flinke onweersbui viel de stroom uit. Waren we zo blij, eindelijk een kamer met airco en dan zitten we zonder stroom en slapen we weer in de hitte, pff.
's Morgens met een bootje de rivier over en daar stonden de tro-tro's al klaar om ons naar de volgende bestemming te brengen.
Voor 7 cedi pp. konden we mee naar Ho, ongeveer 2 uur verderop. We hadden nog niet eerder meegemaakt dat er onderweg al mensen uit gingen en bij kwamen, er zijn namelijk vele kleine dorpjes op korte afstand van elkaar.
Op een gegeven moment was de tro-tro bijna leeg en stopte hij bij een dorpje en moesten wij er ook uit. We moesten overstappen in een ander busje en iedereen vloog op onze tassen af. Ze zagen dus kans om geld te verdienen. Er vond nog een ruzie plaats tussen 2 chauffeurs. Mijn tas zat in de ene bus en die van Anja in de andere bus.
Wij verstonden en natuurlijk niets van, wat een gedoe. Wij hebben ons voor genomen dat voortaan iedereen met zijn fikken van onze tas afblijft, we tillen hem zelf wel!
Betalen doe je trouwens meestal onderweg, maar wisselgeld terug krijgen moet je in de gaten houden. Ze onthouden het van iedereen, maar hopen dat de obruni's het vergeten, nou deze niet dus!!
We hebben 3 nachten in een heerlijk rustig gelegen lodge geslapen, met een prachtig uitzicht over Mount Gemi. Deze berg van 800 m hoog hebben we beklommen. Wat waren we trots toen we eenmaal boven waren en we beloond werden met een prachtig uitzicht. We konden zelfs lake Volta zien liggen. Het klimmen was erg zwaar en stijl. Omdat het de vorige avond had gestormd en geregend, lagen er erg veel natte bladeren en was het spek glad. We durfde het niet aan om ook naar beneden te gaan via dezelfde berg. Gelukkig konden we via de weg terug door achter op een motor te springen. Dit vervoersmiddel hadden we nog niet gehad, gaaf hoor!!!
Ook hebben we een trail naar een waterval gelopen, waaronder we konden zwemmen. Om daar te komen moesten we afdalen via een touw, een soort abseilen.
We hebben dit gelopen zonder gids, was niet nodig zeiden ze. We vonden het toch wel een beetje eng, want we dachten direct aan die 2 meiden in Panama. Voor de zekerheid wel een volle iPhone meegenomen.
Als souvenir aan deze tocht hebben we flinke spierpijn overgehouden.
Momenteel zitten we voor 3 nachten in een prachtige lodge met uitzicht op de Wli waterval, de hoogste waterval van Ghana. Mooie schone huisjes, goede service en lekker eten.
Gisteren zijn we al vroeg met een gids op pad gegaan om de Wli upper waterfall te beklimmen. Dit kan je op 2 manieren doen, het zelfde pad heen en terug of via een langere mooie trail, eerst naar top van de berg en dan afzakken naar de waterval. Natuurlijk kozen we voor deze optie, waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan. Pfff dat hebben we geweten! Het was een hele mooie klim, met mooi uitzicht, maar ongelooooflijk zwaar. We hadden een hele goeie gids, met vertellen van verhalen en het zingen van Afrikaanse liedjes heeft hij ons er doorheen gesleept. En ook het gebruiken van een stok was onmisbaar.
We hebben bij de hoogste waterval heerlijk gezwommen. In Ghana is het not done dat je je knieën ontbloot, nou jammer dan onze knieën zijn toevallig heel mooi. Meestal houden we er wel rekening mee hoor. Wij hebben heerlijk gezwommen in bikini, dat hadden we wel verdiend.
Daarna afdalen naar de lowerfalls, nou dat klinkt gemakkelijker dan het was. Het was meer klauteren dan lopen. We hielden ons overal aan vast en gingen soms op onze kont naar beneden. Ook deze waterval was weer erg mooi, het stikte er wel van de vleermuizen, niet onze favoriete dieren.
We zijn totaal 7 uur onderweg geweest, zeer de moeite waard, maar we vragen ons wel af op welke leeftijd we eens gaan stoppen met deze beproevingen.
Vandaag lekker luieren en hopen dat we niet teveel last hebben van spierpijn.
Ps. Ik ben Anja zeer dankbaar dat ze de hele tocht de zware rugzak heeft gedragen, maar ja ik ben tenslotte wel de oudste van de twee.
Als beloning heb ik haar een extra lange massage gegeven, hihi.
O ja wat we nog vergeten zijn te vertellen is dat we bij Hand in Hand nog een afscheidscadeautje hebben gekocht. Het was ons opgevallen dat een grote groep kinderen altijd in de zon zat te eten, omdat de parasols gesneuveld waren. We hebben in het dorpje bij een winkel waar ze telefoonkaarten verkopen, een grote knalgele parasol gekocht. Met het logo van MTN erop. Dit werd door iedereen erg gewaardeerd.
Liefs van Anja en Mary
Onze laatste dag aan het meer was weer erg lekker, heerlijk gezwommen en liggen luieren. De huisjes die we onderweg naar het meer tegen waren gekomen, waren echte traditionele Afrikaanse hutjes, kortom zeer eenvoudig en sober.
We hadden nog wat pennen en kleurpotloden meegenomen om ergens in een dorpje uit te delen. Dit hebben we per kano gedaan, heel bijzonder. We zijn naar een dorpje gepeddeld en zagen een paar kindertjes aan de oever lopen. Zodra ze in de gaten kregen dat er iets werd uitgedeeld liep binnen een mum van tijd het hele dorpje uit. Overal schoten er kinderen vandaan. Ook volwassenen wilde graag iets hebben. Anja was uit de kano gestapt om de spullen aan de oever van het meer uit te delen. Toen de kinderen dachten dat er in de kano nog meer te halen viel gingen ze het water in en trokken bijna onze kano omver. Wat een contrast met Nederland. Zoveel blijdschap om een paar kleurpotloden en pennen.
Inmiddels zagen we een donkere lucht aankomen en zijn we rap terug gepeddeld naar onze lodge. Het begon al snel te stormen en te onweren en het strak blauwe meer veranderde binnen een kwartier in een kolkende massa. Het leek de Atlantische Oceaan wel en dit is niet gelogen. Golven van een meter hoog.
We hebben hier super genoten, heerlijk rustig en de Europese eigenaar deed erg zijn best om het ons naar de zin te maken. Hij verwende ons zelfs met vers gemaakte pasta en een steak. Deze smaakte voortreffelijk, namelijk ons eerste stukje vlees tijdens ons verblijf in Ghana. Heerlijk na 6 weken alleen maar kip.
Op weg naar de Volta regio hebben we voor 1 nachtje een stop gemaakt in Akosombo. Een hotel aan de Volta rivier vlakbij de stuwdam die heel Ghana en een gedeelte van Togo voorziet van elektriciteit. Dus dat zit wel goed zou je zeggen. Maar wat gebeurd er, tijdens een flinke onweersbui viel de stroom uit. Waren we zo blij, eindelijk een kamer met airco en dan zitten we zonder stroom en slapen we weer in de hitte, pff.
's Morgens met een bootje de rivier over en daar stonden de tro-tro's al klaar om ons naar de volgende bestemming te brengen.
Voor 7 cedi pp. konden we mee naar Ho, ongeveer 2 uur verderop. We hadden nog niet eerder meegemaakt dat er onderweg al mensen uit gingen en bij kwamen, er zijn namelijk vele kleine dorpjes op korte afstand van elkaar.
Op een gegeven moment was de tro-tro bijna leeg en stopte hij bij een dorpje en moesten wij er ook uit. We moesten overstappen in een ander busje en iedereen vloog op onze tassen af. Ze zagen dus kans om geld te verdienen. Er vond nog een ruzie plaats tussen 2 chauffeurs. Mijn tas zat in de ene bus en die van Anja in de andere bus.
Wij verstonden en natuurlijk niets van, wat een gedoe. Wij hebben ons voor genomen dat voortaan iedereen met zijn fikken van onze tas afblijft, we tillen hem zelf wel!
Betalen doe je trouwens meestal onderweg, maar wisselgeld terug krijgen moet je in de gaten houden. Ze onthouden het van iedereen, maar hopen dat de obruni's het vergeten, nou deze niet dus!!
We hebben 3 nachten in een heerlijk rustig gelegen lodge geslapen, met een prachtig uitzicht over Mount Gemi. Deze berg van 800 m hoog hebben we beklommen. Wat waren we trots toen we eenmaal boven waren en we beloond werden met een prachtig uitzicht. We konden zelfs lake Volta zien liggen. Het klimmen was erg zwaar en stijl. Omdat het de vorige avond had gestormd en geregend, lagen er erg veel natte bladeren en was het spek glad. We durfde het niet aan om ook naar beneden te gaan via dezelfde berg. Gelukkig konden we via de weg terug door achter op een motor te springen. Dit vervoersmiddel hadden we nog niet gehad, gaaf hoor!!!
Ook hebben we een trail naar een waterval gelopen, waaronder we konden zwemmen. Om daar te komen moesten we afdalen via een touw, een soort abseilen.
We hebben dit gelopen zonder gids, was niet nodig zeiden ze. We vonden het toch wel een beetje eng, want we dachten direct aan die 2 meiden in Panama. Voor de zekerheid wel een volle iPhone meegenomen.
Als souvenir aan deze tocht hebben we flinke spierpijn overgehouden.
Momenteel zitten we voor 3 nachten in een prachtige lodge met uitzicht op de Wli waterval, de hoogste waterval van Ghana. Mooie schone huisjes, goede service en lekker eten.
Gisteren zijn we al vroeg met een gids op pad gegaan om de Wli upper waterfall te beklimmen. Dit kan je op 2 manieren doen, het zelfde pad heen en terug of via een langere mooie trail, eerst naar top van de berg en dan afzakken naar de waterval. Natuurlijk kozen we voor deze optie, waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan. Pfff dat hebben we geweten! Het was een hele mooie klim, met mooi uitzicht, maar ongelooooflijk zwaar. We hadden een hele goeie gids, met vertellen van verhalen en het zingen van Afrikaanse liedjes heeft hij ons er doorheen gesleept. En ook het gebruiken van een stok was onmisbaar.
We hebben bij de hoogste waterval heerlijk gezwommen. In Ghana is het not done dat je je knieën ontbloot, nou jammer dan onze knieën zijn toevallig heel mooi. Meestal houden we er wel rekening mee hoor. Wij hebben heerlijk gezwommen in bikini, dat hadden we wel verdiend.
Daarna afdalen naar de lowerfalls, nou dat klinkt gemakkelijker dan het was. Het was meer klauteren dan lopen. We hielden ons overal aan vast en gingen soms op onze kont naar beneden. Ook deze waterval was weer erg mooi, het stikte er wel van de vleermuizen, niet onze favoriete dieren.
We zijn totaal 7 uur onderweg geweest, zeer de moeite waard, maar we vragen ons wel af op welke leeftijd we eens gaan stoppen met deze beproevingen.
Vandaag lekker luieren en hopen dat we niet teveel last hebben van spierpijn.
Ps. Ik ben Anja zeer dankbaar dat ze de hele tocht de zware rugzak heeft gedragen, maar ja ik ben tenslotte wel de oudste van de twee.
Als beloning heb ik haar een extra lange massage gegeven, hihi.
O ja wat we nog vergeten zijn te vertellen is dat we bij Hand in Hand nog een afscheidscadeautje hebben gekocht. Het was ons opgevallen dat een grote groep kinderen altijd in de zon zat te eten, omdat de parasols gesneuveld waren. We hebben in het dorpje bij een winkel waar ze telefoonkaarten verkopen, een grote knalgele parasol gekocht. Met het logo van MTN erop. Dit werd door iedereen erg gewaardeerd.
Liefs van Anja en Mary
-
21 Maart 2015 - 13:58
Inge:
Hoi avontuurlijke zussen van me, wat een saai leventje zullen jullie straks weer hebben in Noordwijk. Geniet van jullie laatste week in Ghana. Tot volgende week. Liefs inge -
21 Maart 2015 - 18:06
Marina:
Meiden wat een verhalen weer, geweldig. Wordt straks afkicken! Veel plezier nog voor je het weet zit je weer in de kou! Groetjes marina en willem -
21 Maart 2015 - 20:37
Ankie:
Na volgende week is gauw weer alles gewoon, geniet van al het bijzondere
Ankie -
21 Maart 2015 - 23:27
Trees:
Lieve Anja en Mary.
Wat bijzonder wat jullie allemaal meemaken. Nog 1 week, geniet er van. Neem maar een beetje mooi weer mee, jullie koffers zijn nu toch wat leger.
Liefs Trees.
-
22 Maart 2015 - 00:25
Jeanne:
Wat doen jullie geweldige ervaring op in dat verre lang,geweldig.
Ben erg benieuwd naar de foto's,nog heel veel plezier de laatste week. -
22 Maart 2015 - 10:28
Tilly:
Hoi Mary en Anja
Wat heerlijk dat jullie nog zo kunnen genieten van jullie vakantie, wat vliegt de tijd dan toch. Nog even dan begint het gewone leven weer in dat koude kikkerland.
Mary, bedankt voor je mailtje, gelukkig is mijn valpartij goed afgelopen. Wel nog last van hoofdpijn, wat blauwe plekken en een zere rechter schouder.
Meiden geniet nog van jullie vakantie.
Lieve groetjes, Tilly -
22 Maart 2015 - 10:29
Corline:
Wat zijn jullie lekker nieuwsgierig en avontuurlijk, reizigers in hart en nieren. Leuk idee van die parasol! Nederland laat vast een zonnetje schijnen als jullie weer aankomen!! Nog veel plezier, lieve groeten van Corline -
22 Maart 2015 - 11:07
Mary Disseldorp:
Fascinerend, wat een belevenissen. Je moet nooit ophouden hoor met die uitdagingen. Ze worden vanzelf, zonder dat je er erg in hebt, wel wat minder. haha. Blijven sporten, dan houd je het heel lang vol!!! Het klinkt allemaal fantastisch. Ben benieuwd naar alle foto's. Geniet van jullie laatste week.
Groetjes Mary -
22 Maart 2015 - 11:47
De Moeder Van Peter:
wat heb ik genoten van jullie avonturen
En wat zijn jullie dapper om dat allemaal te beleven.
dank jullie wel
groetjes rijk vogelaar -
23 Maart 2015 - 16:18
Dick En Angela:
Hallo Meides
Gaaf vind ik het wat jullie doen. Wat een tocht en afzien en doorgaan zelfs op je billen!!!!!!Nou dan moet het wel heel wat zijn als jullie op je billen naar beneden gaan.
Gelukkig waren jullie op tijd terug in de logde voor de hoge golven er waren. wat zullen jullie opgelucht geweest zijn
Een rustige laatste week toegewenst
Groetjes Dick en Angela
-
24 Maart 2015 - 13:53
Gemarja:
Wat mooi om elke x wat van jullie avonturen te lezen!!
Jullie zijn inmiddels weer in Holland. Even afkicken denk ik. Plan maar een klinische les over de gezondheidszorg in Ghana ofzo... Zal wel een hele interessante klinische les worden!! -
24 Maart 2015 - 21:29
Irene:
Wat een verhalen zeg. Echt iets om nooit te vergeten. Helaas is het einde bijna in zicht. Geniet nog lekker van de laatste dagen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
